کی توان شــــاد نمود دلبـــــر هــــر جایی را
نتــــــــوان کــــــــرد قبـــول دوری و تنهایی را
دار دنیــــــــا نبُوَد جایــــــگهی بــود و بقـــــــا
بی سبب جمع کنیم هستی یی دنیـــایی را
شـــــوم آرام اگــــــر زندگی ام خوش گـــذرد
نــــکنم گاهــــی قبـــــول معــــــرکه آرایی را
قریـــــه و، دهکده و، شهــر کند خستــه مرا
دوست دارم همــــه جـا زنـدگی صحرایی را
خواهمی خستــــــه نگردم درین عمر قصیر
کنگورچی کرده قبــــول دبدبـــــــه و بایی را
--------------------------
16-12-1390
هجری خورشیدی سروده شده است
نظرات شما عزیزان: